Azrail Kapıdaydı Şiiri - Adem Eray Kozan

Son saniyelere girilmişti artık,
Ciğerler soğuğu soluyor,
Nefesler kaygan bir buz gibi,
Odanın içinde yol alıyordu...
Tüyleri diken diken olurken bedenlerin,
Birisinin ruhu diken dikendi...
Geri sayım mıydı son demek için,
Yoksa ilklere yeni bir adım mıydı?
Kimse bilmiyordu...
Tahta döşemeli odada bir yatak,
Birkaç sandalye vardı...
Yağmur bardaktan boşanırcasına yağıyor,
Cam kenarından içeriye su sızıyordu...
Her çakan şimşek odanın soğukluğuna ışık tutuyor,
Düşük suratlar aydınlanıyor,
Her çakan şimşek ürperen bendelere yeni korkular katıyor,
Umudun azaldığını gözlere ve düşlere kazıyordu...
Son saniyelere girilmişti artık...
İlk alınan nefes vardı yıllar önce,
Şimdi gölgeler içinde yatakta uzanan bir beden,
Ve o bedenin ödeyeceği birkaç bedel vardı...
Şimdi alınan nefesi geri vermek zamanıydı...
Ölüme beş kala
Azrail kapıdaydı...
(14.01.2007)