Azrail İle Kol Kola Şiiri - Uğur Musab Ş ...

İmanın tadını alan, bal tadına kanmaz
Dünyevi zevklere ve tatlar aldanmaz.

Annem babam sürer, ekerdi toprağı
Şimdi diken tarlası, her yer örümcek ağı.

Ne bahar, yazlar geldi geçti üstünden
Ağaçlar meyve vermedi küstüğünden.

Ne zaman nefsim ile dost oluverdim,
Dalda çiçek gibi sararıp soluverdim.

Kimin bu göz, bu yüz, bu ben değilim
Bu kim dedem mi, ben dedem miyim?

Hani mutlu ve mesut olacaktım,
Hiç değişmeyecek genç kalacaktım.

Bana öyle demişti çingene falcı.
Falcılarda, aynalarda hepsi yalancı

Bugün varız, yarın biz belki olmayız.
Bir daha gelmeyiz, hiç sorulmayız.

Gözümüzü para pul hırsı bürümüş,
Tamahkârlar, kabristanda çürümüş

Azrail ile kol kola, el eleyiz.
Bir nefes mesafede ecelimiz.

Artık tütmez baca, yanmaz ocaklar
Boş kalır eller, boş kalır kucaklar.

Mezar kazmak için, dağ taş delerler.
Ölenin adı değişir, “rahmetli” derler

Nüfustan, tapudan ve faturalardan
Düşülür kaydı kamudan, hatıralardan.

Kabirde biter, bütün arzu isteklerimiz,
Açılır kelepçeler, çözülür kösteklerimiz.
2022