Azrail'i Bekler Şiiri - Gülseren Çobanoğlu

Bakıyorum her eve birileri girip çıkar
Bir ev var ki, ne biri girer ne biri çıkar
Akşam olur hep evlerin ışıkları yanar
Bir ev var ki, ne ışığı yanar ne perdesi oynar
Sabah olur evlerin perdeleri pencereleri açılır
Bir ev var ki ne perdesi, ne penceresi açılır
Kış gelir her evin bacası tüter
Bir ev var ki o evin ne bacası tüter ne ışığı yanar
Zaman, zaman tüm evlerin telefonları çalar
Bir ev var ki o evin ne telefonu ne zili çalar
Çünkü o evde bir zamanların efendisi
Birçok kişinin baş tacı iken şimdi baş belası,
Yalnız, hayatın oyunları karşısında hayata küsmüş
Bir garip yaşar
O garip, varsa bitişik bakkala gitmeye hali
O gün hiç değilse kuru ekmekle doyar karnı
Çoğu gün aç, çoğu gün susuz
Tüm geceleri uykusuz
Önceki yaşantısıyla şimdiki hiç mi hiç alakasız
Parasını pulunu dolayısıyla tüm dostlarını yitirmiş
En sadık arkadaşı eski yorgana sarılmış
Gece gündüz yatar, yatar
Belli ki tüm ümidini yitirmiş, Azrail’i, Azrail’i bekler