Azrail’e Can Alma Vaktini Unutturan Güze ...

Sen ayrılıklara el sallamışsın,
yalnızlıklara.
Suskuluğa rağbet etmedin hiçbir zaman;
hep ağız dolusu söyledin sözlerini,
kadir kıymet bilirsin.

Meraktayım şimdi:
ışıklı vitrinlerde çiçeklenmemiş kalbin
hangi kır özleminde?
Ve
bekleyene gelmemişliğin
kaç bıçkını soldurmuş inadına?

Kolaçan et bakalım o kalbini ellerinle,
ne kalmış saçlarında sevginin el tadından?
Ve benden gizleyerek
ölesiye sıcacık
ne saklarsın göğsünün üzerinde?
Eskimeyen bir tat mı?

Bilemem ki,
sana kaç kez sarılmıştır
yıllardan baki o sevişme tadı.

Bilsem,
yaşadığın bunca şey sonrası
bende neler aradığını,
solgun düşler gibi maziden
kapkara bir fırtınayla
gelip çökerek düşlerime.

İşte, yine deşiyorsun gülücüklerinle
yokluğundan sızlayan düşlerimi.
Bir işgal, bir talansın beynimde;
dünyamı darmadağın eden.
Kaç hücreme sızdın bunca gün,
yakarak bedenimi?
Şimdi sil tüm hislerimi duyumlarından,
silebilirsen.

Şimdi, çok sevdiğin
ellerimi sakınıyorum gözlerinden
ve korkuyorum beni sevişinden,
çünkü biliyorum:
ayrılığına çıkacak yolum,
o çiçeğe dalarak bakmasa da gözlerim,
kundaklanmış yüreğime
bir sızı gelip yerleşecek
o güzel gülüşünden.

Biliyorum,
haylazlığın çocuksu kalacak senin,
kusur bilinen en güzel emellerin,
dünya ile dalga geçen her tavrın,
büyümeyecek.
Ben girsem de o şamatacı gönlüne,
iklimi değişmeyecek hallerinin.

Söyle bakalım:
saçlarında konaklayan kuşlarla
bana ne yollayacaksın?
Gözlerinde gördüğüm göklerin şerefine:
birkaç güzel şarkı mı,
benim arzularımı dengede tutan yumuşak sesini mi?
Hangi köprü çökecek ben geçerken sevdadan sevdaya,
ve sen kime sevgi diye kıyametler sunacaksın,
kaşlarını batırdıktan sonra sineme,
o yağmura verdiğin ten kokundan
kime aşk damıtacaksın?

Beni es geçip,
o gergin bedeninin kabuğunu çatlatıp,
uzak tan vakitlerine sevişmeler mi yollayacaksın?

Söyle bana:
devinen bu hayatta
sevmek ne zaman kirinden arınacak?

Bir defa da,
yüreğinle konuş beni
ve sevdiğin bir insana hediye et sözlerini.
Ben ömrümce yalnız aşka teslim oldum;
şimdi sen
hangi esaretlere davet ediyorsun beni?

Ardın sıra akıyorum,
gözbebeğinde yer arıyorum.

Döne döne bakışlarına,
bir arzu bekliyor kapımda;
gözlerinden sürmelenen gökkuşağıyla aram,
sanırsın ki bir adımlık:
hadi acımı al,
ver ne vereceksen
gözlerin ile şenlenen bu dünyadan,
veya kurtar beni tutsaklığından.

İsa diyorsun, çarmıha gerilen;
anlamıyorsun oysa:
ben savaşıyorum iliklerinde
beni çarmıhına geren gönlüne
galip çıkmak için.

Ah kırlangıcım,
bir sevdanın doğum sancısı olsa gerek
bu çırpınışlar.

Düş doğurur insan gibi,
sevgi doğurur emek gibi.
Bu sancı neyin nesi?
Adını sen koy:
nedir doğan bu kaşının titremesinden?
Dile düşmek gibi,
sevişmek gibi,
unutmak gibi,
serserilik, berduşluk gibi.

Cevap ver:
doğacak mıydı bu sevda
umutlar gevrediğinde,
sürmeli gözlerine boy veren sarmaşıklar gibi?
Akacak mıydı zamana?

Sana soruyorum:
bu sancı neden,
güzelliğin
unutturma çabasında iken,
Azrail’e can alma vaktini?

06.07.2008