Ben ölürken alma canı,
Yiğit isen gel şimdi al!
Razı ettim Yaradan’ı,
Yiğit isen gel şimdi al!
Olmak için Hakk’a nail,
Ben ölüme oldum kail.
Sözüm sana ey Azrail,
Yiğit isen gel şimdi al!
Derilerim büzüşmeden,
Eller bana gülüşmeden,
Yıkılıp da ben düşmeden
Yiğit isen gel şimdi al!
Özüme ateş atmadan,
Bedenimi kanatmadan,
Bu işe hile katmadan,
Yiğit isen gel şimdi al!
Bindebir’im bir bak bana,
Şimdi gücüm yeter sana.
Bu cihandan o cihana,
Yiğit isen gel şimdi al!
04.11.2004
Ozan BindebirKayıt Tarihi : 29.10.2008 15:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutsal kitaplarda her olayı gerçekleştirmek için bir rol belirlenmiştir. Bu rollerin kahramanları vardır. İnsanları öldürmek görevide sözde Azrail'e verilmiştir. Ancak her nedense bir bahane olmadan da kimseyi öldüremez. Bende bu konuyu anlatmaya çalıştım. Anlayanlar anladı zaten...
![Ozan Bindebir](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/10/29/azrail-e-7.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)