Azrail Bile Gelmedi Şiiri - Zennehar Yılmaz

Yine bir müzik çalıyor sessizliğim de
Biraz efkârlı biraz duygulu biraz senli
Anlatımı eksik bir hisle kaplanmış kalbim
Odağı olmayan bir gökdelen gibi uzadıkça uzayan
Sanki mesafeler yetişebildiğim kadar yakın
Ulaşmak istedikçe artıyor, artıyor rakım
Bir dağ gibiydi nefes alışım, girdaba döndürdün durmuyor kalbim
Döner, döner sönmeden yanar, ahırı sarar eksiltir ömrümü
Vazgeçtiğim değil kabullendiğimdi verdiğin ızdırabı
Susuzluktu kalbime sensizliği anlatmaya yakın
Çatlak toprak gibi ten özlemim sıkın

Vur dedim vurmadı al dedim almadı Azrail’im gelmedi gayrı bu günde
Derindi kalbime vurduğun sancının izi kaybolmaz istemsiz sızlıyor içi
Kör kütük sarhoşluk verdin ömrüme istese de artık hiç gülmüyor yüzü
Derbederlik insanda kalıcı doğuştan bazen dalışta derin uykuda
Güneşim battıkça ayılmasında sokaklar evimdir sensiz kalbimin
Dur durak bilmeden yazsam da seni bitmiyor çilemin hiç bir dirhemi
Kalbimi verdiğim bir sessiz gemi limana uğratmaz çaldı gönlümü
Bir çentik daha attım duvara parmağım ezildi olmuştu yara
Kabuğun kaldırdım aktığı kana baktım da seni gördüm yine ağladım
Kanımda canımda dört bir yanımda, içtiğim suda döktüğüm kanda
Yürekte açılan koca yalanda seni buldum silemedim de

Kır dedim kırmadın deli kalbimi, hep tebessümle açtın derdimi
Azrail selamım iletmedin de dünyada verdin bana zulmü
Aklım ayık değil artık sevgiye sarhoşluk değmiyor sanki böğrüme
Ne gelecekse gelsin artık hazırım
Ölüm bile tebessüm artık gönlüme...

01.10.2012 22:50:58