Azrail Şiiri - Yağmur Özlem Şafak

Ölümün o sessiz soğukluğunu,
Hissetmiştim sanki o koyda.
Sessiz ve sakin yaklaşımı,
Korkutuyordu belkide...

Bana o soğuk davranışını,
Anlamıştım azrailin.
Sessiz yaklaşımı,
Uzaktaki bir fırtına gibiydi...

O soğukluğunu,
O ince sessizliğini,
O küçük fırtınasını,
Gösterdi yine azrail.

İçimi titreten bir şey vardı,
Aynı fırtına öncesi sessizlik gibi.
Ama bu kadar sessiz ve sakin yaklaşacağını,
Düşünmemiştim azrailin.

Soğuk ve sessiz geceden sonra,
Azrail çaldı kapıyı.
İlkinde açmadım,
Sonra kendi geldi.
Ölümün o soğukluğu ve sessizliğiyle,
Çalmıştı kapımı,
Gelmişti yanıma azrail...

Yağmur Özlem Şafak