Azrail Şiiri - Yunus Özerdem

AZRAİL
Bu akşam tartıştık biraz Azraille
Israrcıydı alacaklı gibi
Bense evsahibinden kaçan kiracı
İstese alırdı almasına da canımı
Belli biraz isteksizdi mizacı
Belki biliyordu sorumluluklarımı
Çocuk okutuyordum ne de olsa
Eşim vardı, öğrencilerim vardı
Yok yoktu hayatımda, biliyordu
Belki o da babaydı anlıyordu
Cep delik olmasa pantolonun
Sıkıştırırdım eline üç beş kuruş
O da bir yoklar giderdi belki
Malum o da emekçi ben gibi
Uğradım evde yoktu kimse der
İnandırırdı Rabbimi en masum halleriyle
Para yoktu pul yoktu halim yaman
Takındım en masum halimi
Ve dedim en sonunda usulca
İlla ki alacaksan al da beni
Bırak da değişeyim kıyafetimi
Malum kıştayız yukarlar soğuk
Belki gerekir atkı bir de gocuk
Öpeyim usul usul sevdiklerimi
Alayım bir bir helalliklerini
Zaman çalmaktayım sürekli
Belki değişir beklerken fikri
Olmazsa gideceğiz tıpış tıpış
İnan yapacak bişey yok
Sonra garip birşey oldu ani
Dönüp çıktı dışarı bırakıp fani
Sevinçle bir fırladım yatak ıslak
Rüyaymış uyandım çok şükür
Aman kalsın azrail benden uzak.