-Azra’nın Nesli Şiiri - Asım Yıldız

ruhunu yırtmacından süzerek büyüyorum
bu ağladığın hangi sürgün
göz kapağında kaç töre saklı
elif'i damlıyorken hıçkırıkların, yanağına alfa düşüyordu
ve ben Zehra’yı sevdikçe sen Helen oluyordun
bilir misin Azo
sen Palan-dökende ben içimi dökerdim
keman eşlik ederdi
palan-döker dökmez düş oluyorsun nicedir
nesli tükendi mi İmran'ın… Hanne kimin annesi
zemzem’e mi bulandı bu ten… bu yazma…
ayazma’dan mı akar gözündeki ıslaklık

yüzünü yaşmağına küstürerek büyüyorum
bir dikene takılıp yırtıldı tüm perdeler
parmak uçlarına yüksük olsun yüreğim
bir mendil tut nabzıma… kan ağlasın… sen ağlama
dudakların birleşik kelimeler kadar titrek
ayrı yazılmaya ramak kaldı

seni antikacı dükkanında arayarak büyüyorum
beni hiçe sayma Azo… içe say ki;
içi seni yaksın, dışında ben perişan…
bu derin gümbürtüdür bizi avutan
çok zamanda az aşklar yaşadık
bir muhtar çakmağında yanmaya ne kaldı ki
içimiz pamuk… gözyaşlarımız neft… dokunsalar yanarız

ve seni sözcüklere sığdırarak büyüyorum
ihtiyar göğsümde kabaran antik kırıntılar birikiyor
çakıl taşlarında sığıntı bir yağmur damlasından
ana denizler kadar katıksız bir nesil büyütüyorum
sen büyüdükçe ben beşikten mezara koşuyorum
içimin düğümlerine tuttuğum bu mikrofonda
kâinat korosundan evrensel şarkı sözleri gibi
Azra’nın Nesli’ni di(n) liyorum.

13.11.2008 – 14.02.2009 / İstanbul