Azmi Atilla Şiirleri - Şair Azmi Atilla

Kırık hayallerimin, ızdırabıyla yanarken
Kalbimin son hızıyla,o gün seni anarken
Tanrıdan kulağıma laneti bir ses geldi
Ben anne sesi sandım,meğer o ses değildi

Baş, kuyruk, bütün gövde ayaklarla tabanın
Üzerinde yük olma, artık kıpırdamanın
Olanağı kalmamış, yük altında hayvanın
Gövdeyi zayıflatıp, yükü azaltmak lazım

Fazla zorlamamalı, ayak taban takımı

Miraca uçar gibi yine uçuyor ruhlar
İbrahimler Davutlar Turda Musalar Nuhlar
Eriyip alıyorlar mahşeri edenlerle
İlahi vahye nail sırrına edenlerle

Hakir fakir dervişler evliyalar Nebiler

Aklın diktatörlüğü doğa kaynaklarını
Eşit paylaştırmıyor yıpratıyor yarını
Aç mideden nur topu ihtilaller doğuyor
Dalgalar birbirini kan gölünde boğuyor

Sosyal sellere geçit vermeyince ilkeli

İnsanlık savaşında kurtarıcı kaptanlar
Sefaletin sırtından saltanatı atanlar
Örneklerle doludur kurtuluş yaratanlar
Altınlarını seçip baştaki yapacaksın

İnsanlığın kanını emmeğe heveslenme

Yedeklerle dolaşan, mağrur kınalı koçlar
Kulakları çınlatan şen neşeli çocuklar
Sabırları tükenmiş bu mukaddes gün için
Bunlardan bir Koç üzgün ağladı sessiz sessiz

Birisi bir ah çekti derinden ta derinden

Kalpten kalbe yol alan, iradeler deviren
İsteksiz arzuları, sonsuz aşka çeviren
Üzüldü ela gözler, gözümün feri söndü
Bu ne güzellik yarap, baktıkça başım döndü

Ne güzellik venüs, ne sülün, nede ceylan

Sen akıllı ben deli, sen pür zeka açıkgöz
Ben, uyur gezer körüm, karanlıktakaranlığı
Gördüğüm halde nankörüm
Beni zincire vurdu, doğruluk denen hile

Yok olmuşum, varolanı aşkıyle