Azizime / 5 Şiiri - Emrah Karakoç

Sen gittin bu garip dostun
Gurbeti Yurt tuttu Aziz
Söyle yerini kim tutsun
Gurbet beni yuttu Aziz

Sevgin bana veriyor güç
Hasretinden eriyor iç
Bu gönül bir tek sen hariç
Her şeyi unuttu Aziz

Sen benim canımdın, candın
Dostluğu oyun mu sandın
Şimdi yaşıyor olsaydın
Kardeşin mesuttu Aziz

Ben iyiyim merak etme
Gelirim bir gün elbette
Seni sanarak cennet'te
Gönlünü avuttu Aziz

Kendimden ödün vermedim
Verdiğim sözden dönmedim
Ben 'Ak' a 'Kara' deseydim
İşler 'Vei Gut'tu' Aziz

Kabrin benim sılam oldu
Göz yaşım içime doldu
Ellerim saçımı yoldu
Huzur benden uçtu Aziz

Sağlığında sormasaydım
Ayda bir kez görmeseydim
Haftada aramasaydım
Bu en büyük suçtu Aziz

Ey bana göklerden gelen
Ey benim bağrımı delen
Seninle birlikte ölen
Emrah KARAKOÇ' tu Aziz