Azizim' e Ağıt Şiiri - Emrah Karakoç

Aldığım haberle karardı dünyam
Bırakıp da beni gitmiş AZİZİM
Sabır ver, sabır ver, sabır ver Mevlam
Sayılı günlerin bitmiş AZİZİM

Nasıl dayanırım yokluğuna ben
Niye gittin can dost haber vermeden
Kefen giydin damatlığı giymeden
Kime küstün, niye gittin? AZİZİM

Bu can yaşadıkça bende ölmezsin
Ben girmeden o toprağa girmezsin
Rüyamda, hayalde, gerçekte sesin
Silinmez gönlümde izin AZİZİM

Sen benim canımdın bilirdin bunu
Bilirdin gönlüme taht kurduğunu
Altı gün boyunca komada olduğunu
Niye söylemedin, niye? AZİZİM

Biliyorum AZİZ düşündün beni
Belki de dedin ki; 'niye gelmedi'
Kardeşine kimse haber vermedi
Yalın ayak gelirdim ben AZİZİM

Gelirdim yanına sarardım seni
Yalvarırdım, derdim 'terketme beni'
Öperdim ayağın hemde elini
Belki de gitmezdin güzel AZİZİM

Sakın ha 'darıldım' 'kırıldım' deme
Helal et hakkını bu kardeşine
Benim hakkım varsa sende helal be
Helal olsun sana canım AZİZİM

Karakoç'um der ki; çoğalttık dostu
AZİZİM'in sade nefesi sustu
İki mezar taşın bir mezar üç bu
Senle benide say beşiz AZİZİM