Azizim Şiiri - Mustafa Yılmaz Boz

Bir gün hasenattaysam, bir gün ise şerdeyim,
Ölen bana aşina, ben ölene perdeyim,
Sende aynı yerdesin, bende aynı yerdeyim,
Arif olan kendine, çile bakar azizim.

Vaadi cennet Allah, bal akıttı ırmaktan,
Derdi Allah olanlar, usanır mı varmaktan,
Kan sızarsa haklısın kestikleri parmaktan,
Şeriat kalbe değil ele bakar azizim.

Dost doğrudan aşarmış, her sözü bal pekmez mi?
Dost dostuna muhtaçtır, dost gözyaşı dökmez mi?
Sapını samanından, ayırmak gerekmez mi?
Harman lafa değil de, yele bakar azizim.

Eşini öpmez bile, işi düşmezse ayı,
Anası koklamazmış, kör doğan erkek tayı,
Kuş tüyü yataklara, yatırsan kurbağayı,
Durmaz gene bir gözü, göle bakar azizim.

Her saniye küçülür, nokta nokta şu yıllar,
Seni senden korumaz, uyduğumuz kurallar,
Batmadı mı toprağa, Karun gibi krallar,
Muhkem bildiğin surlar, sele bakar azizim.

Kahıroğlan sevdanı, aza koysan çok derler,
İş inada binerse, siyahına ak derler,
Söyleyene değil de, söylete bak derler,
Bağlamadan çıkan ses, tele bakar azizim.