Azizim Şiiri - Uğur Karakayacı

Kar suları diz boyuna çıkmadan,
Bir çiçekle bahar gelmez azizim.
Toprağına alın teri akmadan,
Virane bağ meyve vermez azizim.

Karıncaya sorsan, bu gayret azdır.
Cırcır böceğinin uğraşı sazdır.
Aleme şan salmış, namı kurnazdır.
Tilki boş kümese girmez azizim.

Her beşer özünde bir nefis taşır.
Fitneyi gıdıklar, gururu kaşır.
Sabır şükre, kalbur ile su taşır.
Edepli göz, kusur görmez azizim.

Getirdiler önümüze bir sandık.
Palavra dinledik, yalana kandık.
Banka hortumlanmış, vatandaş sanık.
Akıllı baş, ayak yermez azizim.

Kanı deli bir çift göze vurulur.
Sinesinde buz dağları kavrulur.
Yangınında bulanık su durulur.
Gönül işi akıl ermez azizim.

Yoksulun cebinde yoktur metelik.
Pantolon yamalı, papuçlar delik.
Beyin sofrasında, kuş sütü eksik.
Tok açın halini bilmez azizim.

Tutarsız kadıya gider dilekçe,
Hakkı haykırana takar kelepçe.
Kalleş çağda, namert kahpeleştikçe.
Yiğit bin vurulur ölmez azizim.

Şiir tadında kalın.
Uğur KARAKAYACI