Azizim Şiiri - Osman Bulut

Yaşıyorum diyen şu insan oğlu,
Bir yandan da yaşlanıyor azizim.
Elleri kolları sıkıca bağlı,
Gücü yiten tuşlanıyor azizim.

Bilinmez kaç sene, kaç ay, kaç hafta
Kim geride kalmış, kimler ön safta.
Kısa hayat dersi dört bir tarafta
Canlı canlı işleniyor azizim.

Nefsi mağlup edip yenmek şart ama
Görevdedir şu kör şeytan daima
Yasaklanmış olsa bile o elma
Can cekince dişleniyor azizim..

İnsanı korkutmaz, ürkütmez çile
Katlanır tükenmez bir umut ile.
Istırabın ağır yükünü bile
Taşımaktan hoşlanıyor azizim..

Hakk yaratmış kulları kısım kısım
Eksik olur mu hiç muhalif kesim.
Hısım bildiklerin çıkıyor hasım,
Haliyle de taşlanıyor azizim..

Varsın benzemesin hiç biri düne
Yaşanan her günü dola ömrüne.
Şükreyle her sabah yeni bir güne
Umutlarla başlanıyor azizim..

Amelini Münker Nekir çift koldan
Kaydeder ayrılma dosdoğru yoldan.
Tabir caiz ise sağdan ve soldan
Kullar böyle fişleniyor azizim..

Mazi tarlasından ayrılmaz aşık
Hem huzur buluyor orda, hem sağlık.
Ne hikmetse geçmiş günler daha sık
Özleniyor, düşleniyor azizim.