Azize yunanca Şiiri - Ahmet Cemil

Οι πόλεις είναι σαν τις γυναίκες.

Μια υδάτινη πόλη είναι πάντα όμορφη.
Μια πόλη με νερό είναι το Ντενιζλί,
Μια θάλασσα που ρέει,
αγάπη,
αγάπη,
ευγενής,
συγκινητική,
ένα φιλί που ξυπνάει όπερα

Είναι αυτή που παίρνει και παίρνει μακριά;

η πιο όμορφη,

Όσο αργά κι αν ανατείλει, ο ήλιος που έρχεται μετά από μια βροχερή μέρα ζεσταίνει το εσωτερικό ενός ανθρώπου.

Σε κάνει να σηκωθείς,

πρέπει να κάνεις σκι τις μεγάλες χειμωνιάτικες μέρες,
αρκέ,
είσαι τόσο όμορφη, λεπτή, αδύνατη.

κάθε πόλη έχει τη δική της ομορφιά,
πόλεις όπου τα πλοία χτυπούν τις ακτές
σε μαθαίνουν να αφήνεις το παρελθόν και να φεύγεις.

πριν πάς για ύπνο Όσο μπλα μπλα μπλα κι αν είμαι,
αυτός δίπλα σου είναι ο πιστός μου,
άναψε τα κεριά για την προδοσία.

όταν έρχομαι στην πόλη το πρωί,
Μπαίνω σε ένα ωραίο μαγαζί με ένα καφέ στο χέρι, μια εφημερίδα στο στόμα μου.
Περνάω από το τμήμα με τα αρώματα,
κατεβαίνω κάτω στο τμήμα με τα βιβλία,

Πάω στην τουαλέτα.

Το κλάμα είναι η τελευταία, ελαφριά έκκριση πριν από το γέλιο.

Όταν έρθει η ώρα να φύγεις,
πιες πολύ τσάι,
μην ξεχάσεις την τσάντα, οι νύχτες είναι κρύες.

Κλάψε πολύ την τελευταία σου νύχτα,
αύριο.

Όταν πεθάνεις,
να είσαι ήρεμος,
κάνε τον απολογισμό σου εκ των προτέρων,
όσο κι αν κλαις,
ετοιμάσου για το τρένο της Βενετίας, με έκπτωση, καταστροφή