Azize ve yalnızlık ve cinayetler

bireysel mutluluğun ilişiğinde kimsesiz biri var !
benci varlığımın kısık sesiyle söylediği çoğul yalnızlık nakaratı-
anlık duygunun sade çoşkusu,
ağır bir düşünceyi yanına alıp terkediyor odayı

benliğimi çağırıyor ardından
hipnozluydu sürünen adımlarım
yalnızlığınla yol yürünmez
çıkmaz sokağın başında uğurlanmalı his'siz yanın..

bu çalınmış dizeler yükünü kaldırır mı 'sırdan üretilmiş bana ait dostluğun'
ki o kişi de bilemez karaladığım kağıdı
ama o bir azize cinsiyeti kadın
düşler aynasından yansır mı yüzüne şiirimin sureti ?

-notlar düşmüş kısa metinler yazmış çoğu aforizma tadında-
kimi demir yumruk gibi iniyor böğrüne insanın
kimi meraklandırıp çoğaltılıyor azizece ışık'tan gizemini

bir kere şeffaf mabedini görmüştüm iz sürdüğüm ellerinde
hisler üstü iç güzelliğine dalmıştım tahayyülemde,açıktı gözlerim !
mistik tasarımlar çizdi usumun renkli derinliğine
uyandırdı dünya uykusundan
zamanın içine doğdu emir kipli sözleri

cinayetler dedi
cin'ayetler !!

kalabalıklar algısında ferahlık esinleri gezermiş
fiziki yalnızlık korkuların üstadı
kâbus taklidi yaparmış aydınlığa..

insiyakiydi
fikrimi buruşturup attım ruhumun çöplüğüne
aradığım şeyi bilmiyorum ey mısralar !

bilindik acımasız ve çağsız farzlarıydı,ansızlığın..

bebek mi çocuk muydu genç kız mı ?
insanlığın katlinde meçhul aracı
binlerce tekrarla görmüştü oysa
kamera tanıklı sabit gerçeği..

ve sinemalar
ve gösterimler
kategorize bir adli tıp bilimseli
şaç telinde parmak izi
duru bir sessizliği oynayan
tek başına bir kadın kimliği ?

defter-i kebire yazgıcıydı senaristi
ve tümüyle dünyalıydı seyircisi

'eşkalsiz çizilen ölümler' ise

bitmeyecek filmin ismi...