Azize Teyze Şiiri - Meryem Öner Kıribrahim

Göğsüm ağrıyor diyor Azize teyze, göğsüm
Duramıyorum, dayanamıyorum bu acıya diyor
Koca çınar altmışlık Azize teyze minik bir kuş gibi çaresiz çırpınıyor!
Hani güçlü kuvvetli,hani taşı sıksa suyunu çıkaracak derler ya onun gibi işte
Heybetlimi heybetli…

Nefes alamıyorum,ölüyorum diye feryat ediyor
Göğsünde, sol yanında yumruk kadar bir organla savaş veriyor
Yaşlı gözlerle, yüzünde yardım ister bir ifadeyle aman diliyor
İnsanoğlunun acziyetini ortaya koyuyor
İşte biz buyuz, bundan ötesine gücümüz yetmez diyor
Mevlaya yakarıyor…

İlaçlar uygulanıyor,müdahaleden sonra biraz rahatlıyor
Ah kızım ah diyor, Azize teyzen neler yaşadı, neler gördü diye gözü yaşlı dertleniyor
Düşünme şimdi onları, yorma kendini Azize teyze diyorum
Yorgunluğum yıllardan,yordu beni evlatlar diyor
Susturamıyorum,çok dertli Azize teyze, susmuyor…
Anlıyorum ki hayat insanı çok yoruyor
Hayırlı evlat,hayırlı evlat diye dua ediyor,yakarıyor
Kim bilir ne hayallerle büyütmüştü evlatlarını
Ne umutlar taşımıştı onlar büyürken yüreğinde
Peki ya şimdi…
Bu halimin sebebi onlar diyor,başka bir şey demiyor
İçimden ‘’ah Azize teyzem! değer mi kendini bu kadar yıpratmaya diyorum’’
Evlat söz konusu olunca sanırım nefesler kesiliyor.
Konuştukça dertleniyor,dertlendikçe ağrısı başlıyor

Sabaha kadar Azize teyzem inliyor
Biz başında hayata döndürmek için çırpınıyoruz
Müdahaleler sonuç veriyor nihayetinde
Azize teyze savaşı kazanıyor
Derin bir oh çekiyorum içimden
Çok şükür diyorum.
Dualar ediyor…
Çok yordum seni,hakkın çok geçti bana diyor
Helallik istiyor
Böyle bir duadan sonra tüm yorgunluğum bir anda geçiyor
Allah’a şükrediyorum,şifa dağıtırken kullarına,beni de aracı etti diye
Ne mutlu bana…
Helal olsun Azize teyze helal olsun
Hem sana hem diğer hastalara...