Azize I Şiiri - Tercan Keskin

Berkemâl değil artık kalbimin asayişi
Hasretinle yoruldu deli gönlüm Azize!
Aşka uyarlıyordu her sözü her deyişi
Lügatlere darıldı deli gönlüm Azize!

Bilseydi gideceksin en sonunda Hasan’a
Tereddütsüz koşulsuz uyar mıydı yasana
Sevgi paylaşmak diye tasam dedi tasana
Bin yerinden kırıldı deli gönlüm Azize

Eremedi şu yalan dünyada bir ahtına
Yerimde her kim olsa lanet eder bahtına
Sayende ızdırabın sefilliğin tahtına
Sultan olup kuruldu deli gönlüm Azize

Bende umutlar kırık hayaller darmadağın
Sendeyse zevk-ü sefa nişan nikah ve düğün
Ettiklerinden sebep günde en az üç öğün
Çarmıhlara gerildi deli gönlüm Azize

Direndi her acıya kar etmedi inadı
Yenik düştü kırıldı bin yerinden kanadı
Ne zaman arandıysa ayyaşa çıktı adı
Meyhaneden soruldu deli gönlüm Azize

Zerre kötülük yoktu niyetinde özünde
Günahsızken kavruldu hasretlerin közünde
Ciğerleri beş para etmezlerin gözünde
Hor ve hakir görüldü deli gönlüm Azize

Hep sonbahar yaşarım yazdan hazana kadar
Nefretimden içerim her gün sızana kadar
Ayrılık yasasıyla buradan Fizan’a kadar
Mahkum olup sürüldü deli gönlüm Azize