Hüznün yuva yaptığı kirpikler bilirim
Ateşe emanet edilmiş su misali
Korumasız, himayesiz
Yüreğine sevginin nazarı değince
Onun siyah, bulutlu kucağına saklanır.
Kendisine, kendisini kabul ettirmeyi başaran insan,
Kendini karşıdakine kabul ettirmek için kendinden vazgeçmez.
Ruhlar toprağın altına hasretken
Bedenleri yeryüzüne mahkum etmek de nesi?
Birileri bu insanlığa
Mutluluğun, sevginin, aşkın
Adaletin ve gerçeğin ve her şeyin
Ancak toprağın altında özgürlüğe kavuşacağını anlatmalı
Dudağının kenarına bağdaş kuran hüzün hatırına
Dönmeye devam ediyor dünya
Çünkü hüzün
Herkeste tecelli edemez isyanın nezih vuslatını
Bir anlık nazarından yayılan hivdanur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!