Azize Şiiri - Serkan Bol

Ah Azize!
Bırakma beni!
Zamanın içinde geliyor acılarım.
Sığdıramıyorum kendimi dünya denizlerine,
Sanki her günüm bir öncekiyle aynı.
Günlerime yeni bir nefes ol Azize.

Birikimlerim,
Tercihlerim,
Geleceğim,
Dokunmaya korktuğum tenler
Ve sonrasında yaşadığım hayal kırıklıklarım.
Anlatmakla bitmiyor Azize.

Herkes gitti.
Bir sen kaldın.
Sen de gidersen Azize!
Sarsılır giderim bu şehirden.
Yağmur yüklü bulutlar gibi nereye kendimi boşaltırım bilemiyorum.

Sakın!
Geçmişin kanatlarından bir düş kur deme bana,
Gölgeleri tenimi de üşütüyor.
Yüreğimi de...
Yaşadığım yer adı konulmamış dünya.
Ev sahibi kim bilmiyorum.
Dönmek mi?
Mümkün değil!
Unuttum geçmişin izlerini.

Sessizlik çığ gibi büyüyor,
Hangi limana sığınacağım bilemiyorum.
Gecelerin sancısı büyüyor.
Bir sigara yaksam,
Liman gibi sığınsam sana acılarımı dindirebilir misin Azize.

Sen de benim duyduklarımı duyuyor musun?
Sözler kurşun gibi kulaklarımı sağır ediyor.
Kıyameti koparıyorlar Azize.
Bir bardak suda ne fırtınalar kopuyor,
Ellerim kollarım bağlı !
Ne olur elim ol!
Kolum ol!
Yüreğim ol Azize!