Bir gün ansızın çıkıp gelsen
Açtığın yaralar hepten kapanacak
Pembe şafakları doğan güneşin
Sıcaklığı tenimi ısıtacak azize!
O dolaştığımız yerler geliyor aklıma
Çıkıp geziyorum elimden tutan yok
Kapkara düsler bunaltıyor beni
Sensiz yaşamak öyle zorki azize!
Varlığının yokluğunda hep içimdesin
Bilmem ki şimdi kimbilir kiminlesin
Gam, keder, elem k/üflendi içimde
Yıllar geçti, geçmeyen sensin azize!
Kayıt Tarihi : 26.8.2016 10:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yakup Icik](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/08/26/azize-19-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!