azizE Şiiri - Baykal Kaanalp

tapınır durur ilahlığına
sandığına,hiç olamayacağını
bile isteye
doymaz bir kuruntu
alışılamaz bir devinim
daralması zordur onunla
kışkırtır durur hokkasını
her batırışı kalemini
siyah bir leke
kara kuru heyecan

uğradığı her liman
almaz onu içine
misafirdir orada
gelip geçerken oturmuştur
yanlış bir koltuğa
bırakmaz ama koltuk
çeker onu içine

yetersizliğine aldırmaz
aldattığını sanır sevenlerini
yalancı rüyalarla
bilir ki ulaşamayacak
ne yaparsa yapsın
ama tatlıdır övülmek
övünmek her şekilde
vurulan her gonk
batırır iyice hokkamsına
kendi doldurduğu

siyah bir leke
kara kuru heyecan
gözümün önündeki
çok sevdiği