Azize Şiiri - Mert Kocagöz

Bir gürültü kopa durur evin damında.
Uzanmış boylu boyunca Azize,
Gâvur çatı katına.
Kollarından akıp gider ya gençliği insanın,
Meğerse
Ömrünün meyve kokularını tıkmış damarlarına.
Sehpada iki kadeh.
İki kâğıt helva.
Garibim,
Ya garibim.
Ah Azize,
Ne şiirler, ne şarkılar.
Yetmedi ayın dudağı,
Avuç dolusu ıslıklar çalmaya.
Ne replikler yazıldı,
Toz boynunu kokmaya.
Sofada koşturur ya mavi bir elbise.
Hani boğazını yırtar ya bir kedi,
Kucağındayken insanın
Gibi şüphe,
Gibi serin,
Gibi lüzumsuz,
Ah ne gam.
Gökyüzü saçlarına uzana durur,
Elleri kemik tarak Azize.
Mehtap mı ağardı,
Saç tellerinde?
Biraz gül,
Yakışmıyor kızıllık gözlerine.
Biraz gül,
Sen gülleri çok severdin ya hani.
Titriyor ellerin,
Gibi sıcak,
Gibi cansız,
Gibi ürkek,
Hala ellerimde Azize.
Gökyüzü gözlerine uzana durur,
Gözlerin,
Mercan mavi Azize.
Helal midir,
Gelinciğe mezar taşı?
Ellerin hala ellerimde,
Sıcak mıdır?
Alnımın ortasına düşer gibi soluğun.
O öpmeden ki birkaç saniye telaş içinde.
Çatı katı sel basar.
El basar gibi kitaba,
Sofada uzana durur ya mavi hüznün…
Senin de yağız bir hayalin olmalı,
Delikanlı mı deli,
Delikanlı mı kanlı.
Haz ruhu deldi mi mermer kokusunu,
Yıldızları da topladım dün gece,
Gelirken sana.
Saçına dizerdin ya hani birer sıra ilmikle,
Papatya!
Sofada uzana durur mavi gençliğin,
Çatı katından bir inilti duyulur,
Koşup baksam,
Son sözlerim gözlerinden,
Buğusuyla okunur.
Güldü mü,
Kandiller yanardı dudaklarında.
Saat tıkırtısı gibi son nefesi,
Aklımı delen.
Soğuk,
Sevsem,
Biraz sevmek istesem,
Bilhassa görmek istesem,
Son sözlerim gözlerinden,
Buğusuyla okunur.