Aziz yare elveda Şiiri - Hüseyin Hilmi Işık

Muzdarib bir gönülle, kâbûslu hayâllerle,
Vuslât-ı cânâna ve gülistâna elvedâ!
Gizli âh çekmelerle, içli iniltilerle,
Zevkine doymadığım nevbahâra elvedâ'!

Son bir def'a bakayım, o hüsn-i cemâline,
Bir nazarın değişmem, bütün dünyâ mâline,
İster gülsün gâfiller, bu âşıkın hâline,
Bundan böyle neş'e ve sürûrlara elvedâ'!

Gönlüm nûru, feyz kaynağım, oldu bizden ırak,
Zulmet-i hicrânda kaldı rûhum pür iftirâk.
Hasret kaldım, hep karardım, oldum nûrundan cüdâ,
Feyz kaynağım, elvedâ', âh elvedâ', elvedâ'.

Güzellerin güzeli, rûhların tek matlûbu,
Değil mahlûkun yalnız, Hâlıkın da mahbûbu
Cihânı tenvîr eden en son Nûra elvedâ'!
En derin sevgilerle, azîz yâra elvedâ'!