Aziz Özben Şiiri - Osman Bulut

Çorumlular tek tek gider Samsundan,
Bu yıl Kaptan Maruf çıkıp gidiyor.
Bir kırmızı kart ayırdı oyundan,
Kaptanlık bandını söküp gidiyor.

Ayak bastı Samsun’a on üç kişi,
Bir çırpıda zapt ettiler teftişi.
Her gelişin elbet vardır gidişi,
Dört dörtlük bir takım, ekip gidiyor.

Seyitnizam köyünün koç yiğidi,
Doğum; Elli bir der kafa kağıdı.
“Canını yediğim”, bizden soğudu
Soğudu ki O da çekip gidiyor.

Hıfzetmişti Mevzuatı muntazam
Tam tekmildi onda düzen, intizam.
Gücü tam Şeyh Şamil gibi muazzam
Bayrağı burçlara dikip gidiyor.

Kırk üç yıl çalıştı, çıktı çatıya
Artık son der, strese, sıkıntıya.
Bağladı oyunu altmış altıya
Bu gün son kurşunu sıkıp gidiyor.

İdari, fiziki ve mali durum
Deyip denetledi binlerce kurum.
Gözünde tüterse Alaca Çorum
Renoyu vitese takıp gidiyor.

Eğer sağlıklıysa adam Azizim,
Önemli değildir rakam Azizim.
Hiç durmak yok, yola devam Azizim
Hayat bir su gibi akıp gidiyor.

Çerkez Beyi sanmam olsun kılıbık
Yumruğu masaya indirir sık sık.
Evi barkı teftiş edecek artık
Devletin işinden bıkıp gidiyor.

Tam on dokuz pare top patlayacak,
Böyle uğurlanır bir Usta ancak.
Ozben Aziz, “ Şafak 19 Ocak”
Diyerek takvime bakıp gidiyor.

Bozkurt, Adigesiz gezecek dağı,
Balcı zor bozacak bu sene bağı.
Grup kaybedince “akil” ortağı
Denetime boyun büküp gidiyor.

Kırk üç kocaman yıl, elde bir fener
Işık saçmak elbet büyük bir hüner.
Acintiriz, Kanmaz, Özkaya Biner
Hemşehriniz sizi ekip gidiyor.

Hatırlama Mehmet Küyük’ü gel de,
O da gitti çok kalmadı bu el’de.
Bu dünyada Yıldız olmak güzel de
Özben şimşek gibi çakıp gidiyor.

Vazife bol, dede olan birine,
Son model uçurtma yapar toruna.
Demek işe gelmeyecek yarine
İşte elinizi sıkıp gidiyor.

Sona erdi TEF-BİS, kapandı RED-BİS
Bu saatten sonra ev mevzubahis.
Ozben Aziz ağlamıyor; bilakis
Sevinçten gözyaşı döküp gidiyor.

“Sınır 65” yazmasa levhada,
Osman der ki koşacaktı daha da.
Centilmence top koşturdu sahada,
Ne gönül ne hatır yıkıp gidiyor.
15/01/2016