Aziz Nesin Güldürdü Şiiri - Nevzat Dağlı

Okurken gülmeyi ondan öğrendim,
Adını duyanı güldürdü Aziz.
Yaktığı ışığa tanığım kendim,
Karanlığı sözle deldirdi Aziz.

Herkese seslendi yok benlik, senlik,
Yediden yetmişe saldı esenlik.
Olay olmuş ise Aziz Nesin’lik,
Gerçeği şakayla bildirdi Aziz.

Şaka bilincinin oltasındaydı,
Sözcükler gönüllü sultasındaydı.
Çalanlar çırpanlar baltasındaydı,
En kalını bile dildirdi Aziz.

Merak uyandırdı heyecan verdi,
Telaşa düşürdü helecan verdi.
Uyuşan insana taze can verdi,
Çökeni yerinden kaldırdı Aziz.

Karanlığa inat aydınlık baktı,
Her türlü baskının üstüne çıktı.
Karamsar olana bir ışık yaktı,
Bilinci umutla doldurdu Aziz.

‘Böyle gelmiş böyle gitmez’ diyendi,
Bilimi en gerçek ‘mürşit’ sayandı.
Yıllar yılı uyuyanlar uyandı,
Kalk zilini herkese çaldırdı Aziz.

Gerçekten sen nesin azizim Aziz,
Şiirin, düz yazın, sohbetin leziz.
Açtığın bayrakla toplanan biziz,
Yürekten korkuyu sildirdi Aziz.

Nevzatın elinden tutan o oldu,
Yokluğa varlığı katan o oldu.
Hak edene taşı atan o oldu,
Muktediri sözle yıldırdı Aziz.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat