Aziz komşum. Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Bu gün kapını çalmadım, bakamadım pencerene
hatırını soramadım.
nasılsın aziz komşum

perdelerin kapalıymış
sesini duyan olmamış
üst kat komşun aramış
bir cevap alamamış.

öldün mü kaldın mı aziz komşum
ev alma komşu al diyorlar
dosttan arkadaştan da söz ediyorlar
gönle göre veriyor Allah
niyet neyse akıbet o...

ara sıra çomak sokuyor felek,
neyse sen iyi ol da arama bizi tek...
kedin de bir garip bu gün
bir garip duruşu var.

senin bana borcun yok ta kimbilir belki benim var
hakkını helal et ahretliğim
aziz komşum

bu gün yarın derken geçiyor gün ömürden
nerelere kayboldun böyle birden?
işte dünya telaşası,
kızına mı gittin? haber verirdin sen.

şimdi sana bir şey olduysa, affetmemki hiç kendimi
olmaz olsun; şimdilerde nasıl bir komşuluk böyle,
ben de pek iyi değilim ölüm her an düşüncemde...

ilk fırsatta gelirim ben,
sakın gücenip incinme
eğer hâla hayattaysan; şimdi böyle,
kurulmuş ya nizam,
kimse çalıp kapını, sormuyor hatrını
aziz komşum ahretliğim affet beni...

22/Şubat/2010/p.ertesi