Aziz Kemal Hızıroğlu Şiirleri - Şair Azi ...

yorgun geçme düş bahçelerimden
talan edilmiş bir köy gibi
sevinci zincirlenmiş kırlangıç
gizlenerek büyüyen bir dağ gibi

çık karabasanlardan kuşlara açıl

Balkanlı bir müslümanın adapazarı seramiği
kırılacak görünüyor, varsıl düşleri unutulmayan
beş çocuklu tek odalı hacıhüsrev eşiklerinde... Nasıl bulur
bir başka hayatı yaşlılık büyücüsüne devredilen yakacık zamanına?
Menekşe seven balkonların tanıklığında dolapdere'li nihavent
akşamlara çakılı hasret. Akran telaşı, komşu gizi, karabasan,

'de ki, benim zamanım başka'
M. Cevdet Anday

seni arıyorum
beni dinlediğini duymak için
istiyorum

-babamın nasırlı ellerine ve bütün işçilere-

seni dinleyecek yerde değilim kardeşim
dinlesem nasıl anlarım: gölgem yok kalabalığım yok
ben sessiz bahçelerde tenha us gezdirici
bi' ki'çük burjuva entelektüelim işte

ipekten vesvese hüzün
yarın aşk benden daha yaşlı
gölgemden eski ve köhne âşık
geç ölecek- ne yazık geç

ne acıda yalnızdır yağmur
ne de gücünün sınırında
coşkusunu yitirmiş bir toprağa hasret
gezdirir düşlerini dikey yollarda

toprak içsaraylarında herkese hoş geldin

boşluk şöleniydi acı bile kimsesiz
yollarda çalıntı kalabalık
hafiften bir rüzgâr denizin kıyısında
bahar lâl ağaçlar şaşkın
küf küfe dargın göğsünün sahafında

kadın mı ağladı
adam mı kadının içinden

kadın mı öptü tanımsızlığı
adam mı emdi anlamsız

hayata dokunmaktan geçilir bilirsin
zaman köhnemişse anlamı düşmüşse
saatleri sevdiğine kurabilir insan
kıyametler koptuğunda yoksulluktan
kahvaltıda üç beş zeytin bakışı
telefondaki titrek seste

acele gitti geceyi geçireceği yer için
güneşten bir tebessüm bıraktı gitti
uçmak istedim ardından... sonra geç kalış
ağlamak bana yakıştı bana bu eski kenti

bu eski kenti ağlamak bana yakıştı