Aziz kalbim!
İçinde yankılanan zemherî çığlıklar, yarasaların ıslıklarına müsemmâ.
Hangi sözün asılı kalmış ki ârafta?
Âraf adı iken bu çaresizliğin, sana yön tayinine nasıl yeltenirim.
Bilir kılcallarım tüm hayatın senden yol aldığını.
Bilir de hep sana ihanet içindedir.
Aciz kendim!
Gövdendeki bu saltanat kavgasında, nasıl da çaresizsin.
Kıvranırken içindeki düşünce hâleleri, boynun incelir.
Müebbete mahkum fikriyâtın önüne serilir de, hayıflanırsın.
Lâkin bu ehemmin mühimme galebe çalması gibidir.
Aziz kalbim!
Sana rağmen galip değildir hiçbir hükümdar.
Yeryüzünün tüm süvarileri kaçarken de zafere yükselirken de senden yol alırlar.
Bilirsin de bunu, yine de yolumuzun taşlarını cefâdan döşersin.
/Cennet annemin mi yoksa senin mi ayağının altındadır?
Sahi cennet midir rüyalarıma uğrattığın yeşil vadi? /
Anladım ey mağrur kalbim!
Sana tevekkülü öğretmeden fikriyatıma,
Bu yol da
Bu cefâ da bitmeyecek...
02.07.2009
Çorum
Kayıt Tarihi : 2.7.2009 13:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kalb bilirde bilmesine ,şu nefis olmasa.
nefsi helal dairesine hapsetmek lazım.
Tebrikler.
BİLİNÇLİ PAYLAŞIMLARINI OKUDUKÇA
DAHA MUTLU OLUYORUM
TEBRİKLER GÜZEL DOST..
Sahi cennet midir rüyalarıma uğrattığın yeşil vadi? /
güzel bir serbest,emeğinize sağlık efendim selam ve dua ile,
TÜM YORUMLAR (5)