Aziz İstanbul Şiiri - Adem Arslan

Peygamber efendimizin ümmete müjdesisin sen,
Evliyanın, esviyanın saadeti hanısın sen.
Ashabı eyyubun yatağı döşeğisin sen,
Seni sevmemek hakmıdır ey aziz istanbul.

Mavi denizin inci gibi durur boynunda,
Asyasıda avrupasıda senin koynunda,
Hele o tepelerin yokmu yedi sayımda,
Seni sevmemek hakmıdır ey aziz istanbul.

Çamlıca tepeleri heybetinden pervane,
Sultan ahmet,eminönü tek sinende şahane,
Nede güzel yakışmışsın hilali ahmere,
Seni sevmemek hakmıdır ey aziz istanbul.

Senki nice şaire ilham-ı kaynak oldun,
Şu ulu camilerinle ümmete mihrap oldun,
Kiminin aşıkı kiminin maşuku oldun,
Seni sevmemek hakmıdır ey aziz istanbul.

Üzerinde çok civan mertler yetişti,
Namları alem-i cihanları dolaştı,
Ne fatihi ne yavuzu senden vazgeçti,
Seni sevmemek hakmıdır ey aziz istanbul.

Sende bu ranalık olmasa şayet,
Bunca insanı edermiydin vecd ile davet,
Bağrına bastığın yetmiş iki buçuk millet,
Seni nasıl sevmesin ey aziz istanbul.