Aziz İstanbul Şiiri - Saniye Bozlu

Ozan bir bak yedi tepeli eşsiz şehrime,
Ne din ne ırk ne renk ayırır..
Gökleri deler camisi, kilisesi, sinagogu, cem evi
Milyonlarca can çift çift, renk renk gezer bağırır..

Tabiatına can kurban olsun,
Günahsız serçeler hep yuva kursun
İstanbul'um hep gönlümde taht kursun,
Ben cahil bir seyyahım ya çekip giderim..

Yedi düvelden görmek için akın akın gelirler,
Kimbilir belki hacı olur geri dönerler,
Bilirim aslında hep namertler hüküm sürerler
Kucağında yetimiyle erini bekler İstanbul...

Kimler geldi kimler geçti o oldu tanık,
Bazen göklere çıkardılar bazen ettiler sanık..
Bilirim onun yüreği de benimki gibi yanık
Her sabah Allah ın nurunu görür İstanbul...

Derler zelzele gelecek olacak hep yerlebir,
De hele bir kim korudu onu var binlerce senedir
Aç, çıplak, koyun koyuna yatan çocukların yüzüsuyu hürmetinedir,
Dimdik her zaman ayakta durur, duracaktır
Aziz İstanbul.

Saniye Yıldırım..