Aziz İstanbul Şiiri - Barış Arslan

ılık rüzgar ile
sahilde buldum seni,
martılar selamını getirir,
poyraz karşılık verir.
nadide çehrelerin meftunuyum
senden habersiz,
kaldırımlar ayak izlerini hatırlatır
korkuluklar, avuç içini.
sen tenhaların lütfusun
gecelerin yakışığı,
gündüzlerin ışığısın.

ah istanbul
sana ah istanbul diyorum,
aşk okyanusunda aşksız kaldım
sen varya istanbul,
beni aşksız bıraktın.
İçime sığmıyor kederim,
sulara bıraksam, boğaz taşıyor
bırakmasam gözler yaşıyor,

aziz istanbul,
dün Sarayburnu'ndan baktım sana
mavinin matemi yansıdı gözlerine
hüzünlendim, yeşile çaldı yürek
ne istersin benden,
bu görkemini kaldırır mı beden,
fikrimi sormadan,
olta atıyorsun kalbime...
melek misin, aziz istanbul
hemen şımarma, dur hele,
melek derken, Azrail'den bahsettim.

ah, naçar istanbul
benide kendine benzettin
çaresizlikler içinde çare arattın
bedestenlerde kokunu tattım
kâh mısır, kâh kapalı çarşı
nedir bu hengamen, nedir efkârın
halimi sormaz mısın,
hiç mi vefan kalmamış...
sadece senden şekvacıyım
seni sevenlerden değil,
sen ki, ednâları içine çekip,
bedbahtları sahile vurdun.

ah aziz istanbul,
duyguların kıratı,
kaygıların sıratı
gönüllerin tabirsiz düşü
her yanı renk cümbüşü olan şehir
hercaisin sen aslında
hem adaletsizsin, hem kifayetsiz
her göze farklı nazar,
her cana farklı azar ediyorsun
ah istanbul...ah...

azizleri değil,
seni hapsetmeli mermerlere.
seni gizlemeli,
demir parmaklıklar ardına,
rüzgar sana çarpmalı,
kuşlar sana konmalı.
ıssızlık yoluna çıkmalı
yalnızlık koluna girmeli
sende çekmelisin istanbul
benim çektiğim kadar,
sende tatmalısın istanbul
benim tattığım kadar,
Sende Aziz İstanbul; Sende...!

11/06/2007..........Mecrûhî