Aziz'in Hikayesi -Beş Numara-

ı.
Nereli Aziz, yalnızlığını
Alır koynuna törensiz,
Alır da uyur.
Gecelerde ay,
Bahçelerde menekşe büyür,
Ciğerde yara,
Rahimde bebe,
Aziz’in koynunda
Yalnızlığı büyür.

ıı.
Sorusuz, cevapsızdır Aziz,
Her aç-açıkla üşürken
Lokmasını ve hırkasını
Almış kadar suçludur(ur) ,
Her kadınla ağlar biraz
Her kadını ağlatan Aziz,
Her yumruğun yarısı suratına gelir
Gördüğü-görmediği
Bütün kavgaların kışkırtıcısı,
Her yarada kanı
Her tetikte parmağı var.
Çatışmasının ortasında
Kalır duygularının,
ve hissizleşir gözleri Aziz’in.

ııı.
Devran ağacın gölgesidir
Ama nere dönse güneş
Devranı gelmezlerdendir
Mağdur suçlu Aziz…

ıııı.
Kenar dolanır Aziz,
Kenar yaşar.
Dönerken çarkı dünyanın
Bütün tutunamayanlar gibi
Asıl yaşamın
Dışına fırlatılanlardandır.

ııııı.
Anlayacağınız,
Yoktur aslında bir numarası
Nereli Aziz’in hikayesinin.
Ama onca haksızlığı
Taşıyabildiği böğrüne
Yeşil dal gibi
Biz uzattık beşi…