Şehirlerine kurban olduğumun Anadolu’su
Nice küskün nehirlere yol verir
Ağlar kucağında bir garip aşık
Gözünü sevdiğimin Anadolu’su
Sevenler boşa bekler.
Şimdi hangi nehrin dalgasındasın,
Beni de al beni de bırak mavi denizlerine,
Beklide bir köpüksün
Dalgalandıkça köpüren
Dalgalarla alabildiğine mutlusun.
Ben
Akıncılar Geliyor(Necip Fazıl Kısakükek'e)
Balkan diyarından yükseliyor bak bir ses,
Ufuklarada, mavi yeşil bulutlar.
Bu sesi duymayanlar, senin namını bilmez.
Tuna boylarında yarışıyor boz atlar,
Soğuk avluların gariban kızı!
Yalnızlık, alnına yazılmış yazgı
Camiler, türbeler, belki bir pencere...
Koparır rüzgar tunç kanatlarını,
Ağlamak gelir içinden; kuşlar ağlamaz.
Kumrular çift gezer, güvercinler tek,
Ayrılık rüzgarları esiyordu
Seni bana getiren,
Hayatın rüzgarı seni benden alıyordu
Neden sorular hakim bey?
Hep bana sorma
Hep beni yargılama,
Nasılda çıplak kalmış en güzel aşklar,
Ney hüznüyle sararıyor yapraklar,
Bir ses duydum dört bir yandan ezanlar,
Boşalıyor cıvıl cıvıl sokaklar.
-Artık “sokaklar bizim”, sırdaşım kaldırımlar,
Ben ayrılık şairiyim
Ben bilmem şiirdeki mutluluğu
Kanlı gözyaşlarımla ıslanır satırlarım,
Kurşun sıkar parmaklarım en güzel varlıklara.
Ben ayrılık şairiyim,
Esmerim zülfüne çiçekler takmış,
Toplarım menekşe gül bundan sonara.
İşvesini nazını Leyla’dan almış,
Gezerim yollarım, çöl bundan sonra.
Esmerim bir gün gelin olursun,
Yıldırımlar kollar gecelerimi
Bir kutup şarkısı çalar siyahlığında,
Boğulur uykular.
Sabahlara düşman,özüme yardır geceler.
Derinlerinde sesi gelir Yunus Emre’nin
Paspas
Bu soğukta bırakmışlar eşikte,
En derin yalnızlığı
En soğuk geceleri sana bırakmış beşer
Ve bu yetmemiş gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!