Aziz Dostum Şiiri - Cuma Ali Çetin

Yaşıyorken henüz hayat bitmeden...
Terk etmesin seni ar aziz dostum.
Başka bir aleme göçüp gitmeden...
Bağlatma gönlüne bar aziz dostum.

Azıcık merhamet varsa içinde...
Kendini eleştir her dem niçin de.
Hep öne atılıp toplum içinde...
Konuşup sıkma car car aziz dostum.

Şişirme göbeği, paylaş aşını,
Ağlatma garibi sil göz yaşını!
Hep bol kalır sanma sakın başını...
Dünya geniş, kabir dar aziz dostum.

Dünyanın telaşı seni yıkmasın!
Boyun eğme seni kimse ıkmasın,
Hatırla aklından asla çıkmasın...
Cehennem ateşi, har aziz dostum.

Ecel fermanını vermeden posta...
Eza etme sakın eş ile dosta.
Burası dünyadır bak ağustosta...
Yağmaz deme başa kar aziz dostum.

Soyulur üstünden elbisen, donun,
Derler etlerini kemikten yonun!
Bir başka aleme gidince sonun...
Ya cennet olur, ya nar aziz dostum.

Kendine bak ele öğüt vermeden.
Nefsin düzelt önce eli yermeden.
Yaşadığın ömür sona ermeden...
Tövbe et yaranı sar aziz dostum.

Dünyanın telaşı bağrın delmesin!
Şeytan ile nefis aklın çelmesin!
O gün uzak değil, hayâl gelmesin...
VALLAHİ ahiret var aziz dostum.

Geçici aleme gönül bağlama...
Ve haram yollardan çıkar sağlama.
Dünyevi aşk için: için dağlama...
Ol HAKKI sevene yâr aziz dostum.

Yurdundan edilir bil ki çelinir!
Farklı bir diyara mutlak gelinir!
Cumali el değer bir gün delinir...
Hayat çok ince bir zar aziz dostum.