Aziz Dostum Şiiri - Kimsesiz Şiirler

Küsme hayata aziz dostum, küsme.
Yaşadıkların belirmesin yüzünde , dik dur inadına, dik dur. Tek suçun; karşı çıkmaktı. Tok iken açı hır görene.. Hiç sevmeden, sevilmeyi hakkı bilene. Kaldır başını aziz dostum. Bak yeşeriyor ektiğin sevgi tohumları. Söv geçmişine, geçmişini hiçe sayanların… Ez başını, yanındaki yılanların, çıyanların…

Durma aziz dostum, durma
Var git, sana dost olacak güzel toprakların.
Şahlan aziz dostum, şahlan. Gün senindir.
Ezip geçtiğin toprak dostundur, bil. Kızma, öfkelenme. İçinde patlarsa volkanların…
Susma aziz dostum, susma. Haykır , yaşam denen üç günlük Espiriye. sakın, baş eğme, dik dur namerde karşı. bak gözünün içine halden bilmezin.
Korkma aziz dostum, korkma.
Biz böylesine özgürken, kim gem vurabilir hayallerimize?
Hangi kendini bilmez, sahip olabilir ki dizginlerimize.

Gel aziz dostum, gel. Şöyle bir gidelim geçmişe, karıştıralım tozlu rafları seninle.
Alalım güzel olan her şeyi… Ve sövelim yarım kalmış olan tekşeye.

Silkelen aziz dostum, silkelen.
Hangi fırtına yıkabilir seni?
Asi bir rüzgarken…
Hangi felaket sarsar?
Hangi çığ üstüne gelir ki?
Bunca heyelan varken…

Kalk aziz dostum, kalk.
Durmayacağız tabii..
bizi bekleyen belirsiz bir gelecek varken…