Bir karagöz var gönlümde
Bir ulu öz...
Bir pembe yanak bir narin yaprak
Ve bir çift söz...
Geceyi gündüze katar
Hep yavrularını sarar
Birine bir şeyler olsa
Oturur ilk önce kendisi ağlar
Yavrular olsa da vefasız
Bu şiir lütfedilmişti sanki bana
Sarhoş yaz gecelerini ayıltmaya çalışan
İzmir ın sonbahar yagmurlarında
Bir ürpertiydi belki bendeki
Hayat denen o sisli havada
Biraz yagmur bıraz dolu birazda kar tadında
Bir ölümsùzlùk meselesi
Dondurur gôgsümdeki sol sesi
Tüketir ciğerimdeki son nefesi dava bestesi...
Ruhumun amansız çilesi
Tek olana terk etmenin nazlı işvesi
Tekliğe bürünmenin sessiz bestesi
Gün geçmiyor ki aklıma bir şiir gelmesin
Gençliğimin bu fevri gecelerindeki hevesim
Ben de sana dair cümleler devşirmesin
Maksat seni konuşmak ya
Bahane bunların hepsi
Senden söz açmak asıl önemlisi
Nebi (sav) sağ elin verdiğini sol görmeyecek der
Bizimkisi gelene gidene falancaya sadaka verdim der
Cahil bırakırsan toplumu
filizlenir böyle yobaz tohumu...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!