- mezopotamya yusuflarına…-
ey züleyha
ey çölün sinesindeki esmer fırtına
ey geniş salonlardaki yalın ve yalnız güzellik
ey kendini kendinden kıskanan
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
ey Züleyha ah ettiren adın ile Yusuf kuyularında kalasın...bir aşkın damıtılmış buğusunda Rab'be ulaştırasın....ahh Züleyha adını adımın önüne koyarken Yusuf kokan ellerinle yüreğimi hançerliyorsun ve Züleyha seni aşık ettiren aşkın sahibine kendimi kurban ediyorum...
şiiri böyle hissettim...sağolasın ömrün bereketlensin Necdet Karasevda....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta