Azımsama Raporu Şiiri - Hümeyra Yılmaz

“Ben aydınlık istedim
Sen beni karanlığın kör dibine hapsettin”

Bir yalanlık ömrü kalmıştı aşkımın / sana yenildi
Hala öyle gülümseyebiliyor musun, merak ediyorum
Hani var ya mutluluğa yenik düşmüş / pişman gülüşün

Adını, aşkın bilinmeyen harfleriyle gökyüzüne işleyen adam
Bu yazlara aldanma, günü gelip mevsim sonbahar olduğunda
Sen de düşeceksin damla damla / hak ettiğin büyük yalnızlığa
Belki ikinci tekil şahıs sevişlerin gelecek aklına
Ya da birinci tekil şahıs sevişmelerin
Olur ya, üzüm gözlerinin sarhoşu bir bedene akarsan yine
Daha küçük yalanlar söylemeyi dene...!

Savaş mıydı istediğin?
İşgale hazır ve teslim bayrağının çıtasına yüreğini bağlamış
Masum yoncaları ezmek miydi amacın?
Kazandın / artık zafer senin
Şayet bağrını delip geçmezse / dilediğin gibi taşı göğsünde...!

Bir aşkı kundaklayıp, başka bir aşka saklanmakta ne demek?
Asıl yanan sen değil misin bu yangında?
Ortaya koymadığın bir yürek varsa / unut gitsin...
Bırak rüzgar taklidi yapıp da yangını körüklemeyi
En iyisi, öfkemi de al yanına git buralardan
Olur ya, titreyen avuçlarının sıcağına muhtaç bir ele uzanırsan yine
Daha küçük yangınlar çıkarmayı dene...!

Artık hangi şiirin arkasına saklanabilirsin bu oyunlarınla
Sözcüklerle sevişip ihanete gebe bıraktığın cümleleri
Dök gitsin, hırçın dalgalarına sevdalandığın kara denize
O bile köpürmezse / namerdim...!

Duruşundaki asalete kurban olduğum Ağrı
Keşke seni bassaydım bağrıma ya da Nemrut’u
Hiç değilse bilirdim yıkılmayacağınızı / yıkmayacağınızı
Zirvenizde içime çektiğim ve genzimi yakan bu hüzün bana ait değil
Ben sadece kırgınım / biraz da yorgun
Sana gelince,
Olur ya, cesur duruşunun gücüne kapılan bir yürekte esersen yine
Daha küçük dağları yıkmayı dene...