Azıksız çıkma yola Şiiri - Kamber Marangoz

Kâinattan şu gönlüme anlamlı bir akış var,
Anladım ki bu akışta ruhumu bir yakış var,
Her pınarda son berraklık, her aşkta çile vardır,
Gönülden serte serim, Âlemden küskünlüğüm var.

Öğle bir yokuş tırmandım ki, gece rüyamda ben,
Son titreşimlerle uyandım, uyku âlemimden,
Ağlamaklıydı sesim, ruhum ayrıydı bedenimdin,
Gördüm ki her rüya bir Alemdir, her Alemde hülyalar var.

Bu fani Âlemde bir gemide gibiyiz,
Her limana uğradık işte son limandayız,
Her silkinişte Allah’ı anar Ana yöneliriz,
Çünkü Anı zikreyleyen gönüllere mutluluk doğar.

Âlemler arasında bir köprüdür yaşam,
Altından Kevser geçer üstünden beşer,
Bir ucundan öbürüne azık taşır her kulu,
Kimi köprüyü geçer öte, kimi aşağı düşer.
AZIĞIN TÜKETEN KUL, YORULUR YOLDA KALIR.

K.M.