Azıcık Eli Maşalı Severim Ben...(Deneme) ...

Ben delice yaşarım sevdayı. Sessizliğe veda ederim aşka düşünce. Dilim tutulmaz, gözlerim kapanmaz. Bağırdıkça sesim çıkmıyor sanıp daha bir yükseltirim çığlığımı. Herkes bilsin görsün isterim. Sevdiğimi boğarım bulutlarla. Azıcık dediğim dedik, olur sevmelerim. Yanımda isterim sevdiğimi, dokunmak isterim. Delicesine sarılmak isterim sıkı sıkı. Nefesini hissetmek isterim ensemde. Alıp, içime atıvermek gelir, coşar dururum deli bir çağlayan misali. “Yüreğimin elle açılan bir kapısı olsa” derim içimden. “Sen girsen, hiç çıkmasan oradan” derim. “Beni hiç yalnız bırakmasan bu şehirde” derim. Konuşur dururum, resmini karşıma alır. Sen uyurken, seni seyretmeyi özlerim. Aslında, bilmem nasıl bir şey olduğunu. Seni uyurken hiç izlemedim ki ben…



Azıcık eli maşalı severim ben. Şiddetim sevgimdendir, bilesin. Kıskanırım, herkesten bir katre daha fazla belki. Uzakken de severim, yüreğimden uzağa düşmez sevdalar. Özledikçe kızarım kendime. “Koş, git, ne duruyorsun? ” derim. Derim de; gidemem bir türlü, nereye gideceğimi bilmediğimden. Kime gideceğimi bilirim. Akşam gözlü, masal sesli, yanık gönüllü bir yar, bekler beni, bilirim. Yolların, tepelerin ardında tutuklu kalır yarim. Yüreğinde ben varım bilirim, ellerinde hayatın…. Ne dilersen o olsun ellerinde. Kapat gözlerini bir dakikalığına, düşün şimdi. Beni düşün. Ellerimi koyuvermişim ellerine, hani bilirsin ya küçücüktür benim ellerim. Sende kaybolurum ben. Hoş, şikayet etmem ben bu yitip gitmelerden. Ellerimle, yüreğimle, gözlerimle teslim olmuşum ben sana. Azıcık eli maşalı olsam da ben, severim işte seni.