Azerya II Şiiri - Zeynep Beşen

Azerya Sana o bicagi ben verdim
Vermesine de; kalbimdeki ipini sen kestin.. burasininda(gönül ( bir sonu yok ki
arayıp bulum seni ,
göğsümün içine yeniden düğüm edeyim.
sanada gel denmez gayri
Ruhumuzdaki bağı sen kestin.
Bende kesme demedim
kalbindeki niyetini sana izletmek için
sadece durdum seni izledim.
Ah azerya ben sayende
Kafamda ki kurgulari fark ettim.
Ne suçlarım
Ne bana üzülürüm
Bundan gayri azerya ben
geçmişe güler
Geleceğe bakar
Anı yaşarım..
Azerya sen yedi düvelin gürültüsü
senin eline o kör bıçağı ben verdim..
Sen hiç bilmedin..
Ben izledim yalnızca izledim
Bu rüya içinde tek seni
Her şeyden geçene denk sevdim
Gectimde
Bir bir yikadim beni
ne varsa yikadim senin sevginle ..
Ne çocukluğum biraktim içimde
Ne gençliğimi koydum
Nede şimdiki halimi
Bir bir yikadim azerya
Senin sevginle beni.
Ne ana olasimi koydum hevesimde
Ne yurt ne yuva
Yikadim azerya ne ediyorsa bendeki beni.
Seni seve seve söküp attim icimden .
Ne gözümde cennetin isteği kaldı
Nede cehennem kaygisi kaldı..
Sevmekmiş azerya
Insan söve söve inkar etsede
Sevmekmiş diyorum azerya.
Benlikteki hiçliğin açığa çıkma merdivani.
Sevdikce azerya
Önce benden
Ilkin benden
Sonra ailemden
Sonra sokagimdan
Sonra yurdumdan
Sonra dünyadan
Sonra cehennemden
Sonra cennetten
Son basamak sendin azerya
O son basamağın serefinide sana verdim ..
Senden de geçtim azerya senin ellerinle.
Bu bir aşk içinde yok olmak midir
Var olmakmidir denmez
Burda düşünceye yer yok azerya. ..
Senin eline o kor bıçağı şimdi düşün ben mi verdim ..