Azerbaycan yaraları Şiiri - Rebbin Veliyev

Biz ne çabuk tarihi bu qeçmışi unutduk,
Ermeninin etdiyi cinayeti unutduk.
Kardeş dedik onlara güya kardeşimizdi,
Hem dostumuz idiler, hemde sırdaşımızdı.

Kardeşik diye-diye tuzak kurdular bize,
oturdular diz-dize.
Rüyaydaydık ele bil,
Ölümün uykusunda.
Anlamadık ermeni,
Durar bir qün pusuda.

Bu kardeşlik birliyi,
Bu Sovyetller birliyi,
Bir yalandı dolandı.

Ele ki, dağılmağa başladığı bir qünden,
Ermeniler kudurdu azdı hemen yolunu,
Başımıza açdılar nice bin tür oyunu.

Sırtımızdan vurdular,bize tuzak kurdular,
Soykırımı işleyib tam kenarda durdular.
Bizyine anlamadık onların fitnesini
Torağa qömdüler bebeklerin sesini.

Taki o qün Hocalı bombalara tutuldu,
O qeçmiş koca şehir yandı-yandı kül oldu.
Acımadan vurdular çocuk,yaşlı,kız, qelin,
Bu feryada melekler bu feryada siz qelin.
Yerle yeksan edildi taş-taş üste kalmadı,
Hocalıdan sağ çıkan bir insanda olmadı.

Ermeninin iç yüzü belli olsun dünyaya,
Bunu yayın qüneşe,bunu duyurun aya.
Qöz yaşları dönüşsün bir denize,bir çaya,
Bu qöz yaşlarında boğalım ermenini.

Unutmasın ermeni benim halkım metindir,
Ayağa kalkdığında ermeni dığasına hemin qünler çetindir,
Zaferler her bir zaman hakkın-adaletindir.

02.03.2006