Azerbaycan Destanı

Bakarsak geçmişe görürüz Karabağ’da ölen şehitler bizim. Nasıl yanmasın buna özümüz Dünya tarihindeki imzalar bizim. Karabağ’da ne çok katliam oldu Kadınlar, yaşlılar, çocuklar öldü Nice evlerin gülü, açmadan soldu Orada tüm yanan yürekler bizim. Ne insan hakları gördü, ne başka biri Atalım içimizden bu vahşetten kiri Kimi tecavüz gördü, kimi gömüldü diri Orada akan kanlı gözyaşı bizim. Azerbaycan’da yaşar Türklüğün özü Hala durur Yavuzun atının izi Bölmek isterler kanmayalım bizi Üç kıtada sızlayan kemikler bizim. İnsanlıktan çıkmış çocuk öldüren Düşmanın ta kendisi yurda saldıran Yok olacak elbet bizi kızdıran Düşman üstüne yağan beddua bizim. Türkün Türk’ten başka dostu olamaz Birlik olsak önümüzde kimse duramaz Uyan artık Türk Dünyası, artık uyunmaz Şehit olan insanlar, yok edilen soy bizim. Bakın şöyle dünyaya kim çekiyor acı Müslüman Türk ölür, onlar takar tacı Birlik olmaktır bilin, bunun tek ilacı Karabağ, kurutulan Urmu gölü bizim. Halaçoğluyum da kalmadı halim Azerbaycan’da açan ey gonca gülüm Semalara yükselir elim, Allah der dilim Bundan gayri kabul olacak, dualar bizim.