Bana bir yeşil türkü söyleri misin çocuğum,
Ellerinde yüreğim, dilinde sözüm olsun.
Azerbaycan akşamı sarsın ufuklarını,
Türkünde umudumun kıvılcımı bulunsun.
Kanatmazsa hüznün katı yüreğimi,
Sen ara sevdâlını, burada bırak bizi! ..
Çocuğum, Bakü’ye git, ordan karanfil derle,
Onun rengi bilirim, kanımızdan beslenir.
Bak, bir ana oturmuş gönlüne gül dikiyor,
Bir bacı kardeşine “Ölme! ...” diye seslenir.
Sen bu sesi beste yap, bahara sun ağlasın,
Karanfiller yalnızca Kafkasya’da kalmasın...
Güneşin kanımızda ağladığı güne bak,
Boya Hilâl’i ala, güneş rengi kızarsın.
Bilirim sen çocuğum, sen bu umutla doğdun,
Bunun için dağlarda azatlığa ağlarsın.
Ülkün bakışlarınla ses versin bu destana,
Söyle yeşil türkünü, söyle mahzun zamana! ..
Kayıt Tarihi : 7.8.2011 16:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!