El bilir ki, sen menimsen,
Yurdum, yuvam, meskenimsen,
Anam doğma vetenimsen
Ayrılar mı könül candan?
Azerbaycan, Azerbaycan
Men bir uşaq, sen bir ana
Odur ki bağlıyam sana
Hanki semte, hanki yana
Hey uçsam da yuvam sensen
Elim, günüm, obam sensen
Çox geçmişem bu dağlardan
Durna gözlü bulaqlardan
Eşitmişem uzaqlardan,
Sakit axan Araz'ları
Sınamışam dostu, yarı
Feqet senden gen düşende
Ayrılıq menden düşende
Saşlarıma den düşende
Boğar aylar, iller meni,
Qınamasın eller meni
Dağlarının başı qardır
Ağ örpeyin buludlardır
Böyük bir keçmişin vardır
Bilinmeyir yaşın senin,
Neler çekmiş başın senin.
Düşdün uğursuz dillere
Nehs aylara, nehs illere
Nesillerden nesillere
Keçen bir şöhretin vardır,
Oğlun, qızın bextiyardır.
Hey baxıram bu düzlere
Ala gözlü gündüzlere,
Könül ister şeir yaza,
Gencleşirem yaza-yaza
Ölmez könül, ölmez eser
Nizamiler, Füzuliler
Elim qelem, sinem defter,
De gelsin her neyin vardır
Deyilen söz yadigardır.
Kayıt Tarihi : 6.4.2016 14:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gönüllere farman yazak
Oğuz Alparslanca tozak
işlermiydi bize tuzak
Hasım olduk gardaş ile
Verdik nice yurtlar ele
TÜM YORUMLAR (6)