Azerbaycan Şiiri - Mehmet Hanifi Sarıyıldız

Karadeniz'de yine kan kırmızı ufuklar,
Nedir bu sis bu duman, karşıda yangın mı var?

Bir alev kızıllığı ufuk boyu uzanır,
Mavi ile yeşili birbirinden ayırır.

Günlerdir uykularım terkedip gider beni,
Tatlı rüyalarımın, keder alır yerini,

Bakü sokaklarında hicranla başlıyor gün,
Vicdanlar esir burda, insanlık ise sürgün.

Kırım'dan, Karabağ'dan, Kafkasya'dan bir ses var,
Kızaran ufuklarda, yoksa güneş mi doğar?

Zulmün tankı tüfeği tutmuş sarmış her yanı,
Kan gölüne çevirmiş Azatlık Meydanı'nı.

Paletlerin altında ezilen binlerce can,
Umut tomurcuğunu beslemekte akan kan.

Bıyığı terlememiş taze fidanlar ile;
Yetmişlik ihtiyarlar, hatta nineler bile;

Yan yana sıralanmış, çift çift taze karanfil,
Bu zulüm kantarını çekemez hiçbir akıl.

Gönlümü anıt mezar yapsam size az gelir,
Yüreğimdeki alev buzulları eritir.

Dane dane bozkıra serpilen ırkım benim,
Yeşermeye başlayan, ben bin yıllık öfkenim.

Zulmün zincirlerini elbette kıracağız,
O günler uzak değil, mutlak kurtulacağız

DOSTOZAN-1990