Azelya Şiiri - Abdurrahman Tümer

Hani lal gecelerin fecrinde
Yırtarak tüm afakını doğunun
Hani açar ya bir çiçek gibi kızıl kızıl
Görünür ya uzaklardan nazlı bir dilber gibi
Göz kamaştıran hatmi bakışlı doğar ya güneş
İşte sen böyle doğdun içime Azelya…

Hani bir vakit zemheri soğuklar olur ya
Hani rüzgar gaddar bir eşkiyaya döner de
Üşüyen bedenlere,
Recmi gerçekleştiren cellatlar gibi vurur ya
İşte o bedenlerden biri bendim
Bendim recmini yiyen hayatın.
Titreyen tenha gecelerde tir tir
Küsen üç mevsime, bağrı kanayan toprak bendim

Adımını atana kadar Mart,
Yüzü gülene kadar Nisan
Ve bahar 'ben geldim' dercesine zılgıtını atar ya
Ve akabinde dallar filiz filiz olur,
Yaprak yaprak olur
Hani çiçek çiçek doğar ya
İşte sen böyle doğdun içime Azelya…

Hani çaldırmıştım ya umutlarımı kırk haramilere
Hani berduş, hani öksüz, hani kimsesiz kalmıştım ya
Adeta kardelenin bir başına üşüyüşüydüm o an
Sokak başına terk edilmiş bir çocuğun
Unutulan gülüşüydüm
Hani insanın kem talihi dönerde,
Doğar ya umudu
İşte sen böyle doğdun içime Azelya…