Aze'ye Sitem Şiiri - İsmail Uysal

Bir bakışa nasıl sığdı bir dünya
Anlat ki bileyim, cahilim Aze!
Cemreler topyekun düştü kuyuya
Bilesin ben bende değilim Aze!

Deniz, dalga dalga ve büklüm büklüm
Sözcüklerim vardı, dilde kördüğüm

Aze benden içre beni görmedin
O bende yeşeren seni görmedin
Sana tüm kapılar açık, girmedin
Gözlerim kör artık, lal dilim Aze!

Ana mühür değdi seni gördüğüm
Kalbi sardı sicim, ortası düğüm

Bir kadın, dilbilmez, gül desen ağlar
Bir kadın düşünün kalbi sonbahar
Kah birine ana kah birine yar
Yaşıyor mu acep, ne bilim Aze!

Bazısının atar kalpleri güm güm
Bazıları için kurtuluş ölüm

Yollar Aze yollar, hikayelerle
Yeniler kendini seyrüseferle
Yolculuk, hafifler umutla, terle
Gittikçe uzuyor menzilim Aze!

Işığa gebedir her zorba, zulüm
Köz diner, etrafa dağılır külüm

Bir umut, karanlık uykuyu bölüş
Bir çocuk, yüzünde kocaman gülüş
Gözlerinde renktir, kalbindeki düş
Kardelen yeşertti mendilim Aze!

Son bağımsın Azem, elde son gülüm
Son şarkım, şiirim, Azem, Sevgilim.